آیا تا به حال در مورد سندرم یک کودک شنیده اید و اینکه چگونه بر افرادی که خواهر و برادر ندارند تأثیر می گذارد؟ معمولاً تصور می شود که داشتن برادر یا خواهر می تواند هم چیزهای مثبت و هم منفی به همراه داشته باشد، در حالی که به نظر می رسد دختر یا تک فرزند بودن فقط معایبی دارد. این ایده گسترده وجود دارد که تنها بچه ها لوس هستند، تمایلی به اشتراک گذاری ندارند، خودخواه، دمدمی مزاج هستند... در حالی که به نظر می رسد داشتن برادر یا خواهر همه مزیت هاست. حتی گرانویل استنلی هال، یکی از مهم ترین روانشناسان قرن گذشته، تا آنجا پیش رفت که اعلام کرد: "فهرست">

این توصیف چقدر درست است؟ سندرم تنها فرزند، آیا واقعا وجود دارد؟

‍ والدین تک فرزند

سخت است که در مورد ویژگی های آن صحبت کنیم. تنها فرزندان بدون ذکر اولیای خود. تک بچه ها رابطه بسیار نزدیکی با آنها دارند، تا حدی به دلیل افزایش مدت زمانی که با هم می گذرانند و توجهی که به آنها می شود. کمبودبه عنوان برادر یا خواهر، آنها را بیشتر در معرض نفوذ شما قرار می دهد و در نتیجه ارزش ها و طرز تفکر شما را بیشتر می پذیرد.

این رابطه دارای چندین جنبه مثبت است. والدین بلافاصله به رفتار کودک واکنش نشان می دهند و اغلب تعاملات با کیفیت بالایی با کودک دارند. اما، از سوی دیگر، غیرمعمول نیست که این رابطه دارای رگه‌هایی از اضطراب نیز باشد. این یعنی چی؟ که اهتمام زیاد والدین در تربیت فرزند است. و این چگونه بر کودکان تأثیر می گذارد؟ بچه ها، وقتی به سن بلوغ می رسند، ممکن است از آن دسته افرادی باشند که از ترک خانه والدین می ترسند .

چه چیزی باعث می شود یک زوج تنها یک فرزند داشته باشند؟

داشتن یا بچه دار شدن و تعداد آنها یک تصمیم شخصی است، اما رایج ترین دلایلی که یک زوج تصمیم می گیرند تنها یک پسر یا دختر داشته باشند معمولاً به برخی از این موارد مربوط می شود:

• سن والدین.
• عوامل اقتصادی-اجتماعی.
• جدایی زوجین یا فوت یکی از همسران.
• زنانی که دچار افسردگی پس از زایمان شده اند. و تصمیم می گیرند که نمی خواهند بارداری را تکرار کنند.
• اضطراب و ترس از عدم انجام وظیفه. برخی بر این باورند که تمرکز بر روی یک کودک برای کاهش خطرات «ناتوانی در تربیت فرزند» آسان‌تر است.

در جستجوی مشاورهبرای تربیت فرزندان؟

تک فرزند بودن

سورسن روانشناس سه مسئله اصلی را که فقط پسر و دختر در زندگی با آن روبرو می شوند شناسایی کرده است:

1) تنهایی

از دوران نوزادی زمانی شروع می شود که کودک متوجه می شود دیگران با خواهر و برادرش بازی می کنند. تنها فرزند گاهی تمایل به برقراری ارتباط با دیگران دارد (ممکن است احساس تنهایی کند) اما ممکن است احساس کند این توانایی را ندارد. اگرچه در عین حال، او کمتر به آن نیاز دارد زیرا بیشتر به تنهایی عادت کرده است. در بزرگسالی، این می تواند منجر به مشکلاتی در به اشتراک گذاشتن فضای شخصی، چه فیزیکی و چه عاطفی شود.

2) رابطه بین وابستگی و استقلال

توانایی تنها فرزند مدیریت فضای خود به تنهایی او را مستقل می کند، اگرچه او نیز بسیار وابسته به هسته خانواده است.

3) تمام توجه والدین را به خود جلب کنید

این باعث می شود کودک احساس خاص و در عین حال مسئولیت شادی والدین کند. او ممکن است باور داشته باشد که همه مانند والدینش از او مراقبت خواهند کرد و در خطر ناامیدی شدید قرار خواهند گرفت. همچنین ممکن است شما احساس گناه کنید که به اندازه کافی برای والدین خود انجام نداده اید (مخصوصاً وقتی بزرگتر هستند) در مقایسه با آنچه دریافت کرده اید. ‍

چگونه کودکان منحصر به فرد هستند فراتر ازکلیشه‌ها

بیایید سعی کنیم کلیشه‌ها را کنار بگذاریم و بر اساس تحقیقات روان‌شناختی تصویر جدیدی از تک‌کودکان ترسیم کنیم:

• آن‌ها افرادی هستند که برای برقراری ارتباط مشکلی ندارند، اما فعالیت های انفرادی را ترجیح می دهند و نیاز کمتری به ارتباط با دیگران دارند.
• تنها بودن باعث می شود آنها اغلب فعالیت های جدیدی را ابداع کنند که باعث تحریک کنجکاوی ، تخیل و توانایی حل مشکلات .
• آنها معمولا انگیزه و می توانند خود را با تازگی وفق دهند، اما کمتر مستعد ریسک و رقابت هستند.
• گاهی اوقات آنها سرسخت تر هستند، اما خودمحور نیستند.
• آنها بیشتر به والدین نسبت به فرزندان دارای خواهر و برادر وابسته هستند.
• آنها بیشتر در معرض اضطراب عملکرد هستند .
• آنها بیشتر از ناامیدی رنج می برند، به همین دلیل مهم است که روی ناامیدی در کودکان بسیار کار کنیم. سن کم.
• غیبت خواهر و برادر آنها را در کوتاه مدت از حسادت و رقابت محافظت می کند، اما وقتی تجربه می کنند آنها را آماده نمی کند. این احساسات خارج از محیط خانواده است.

مزایا و معایب در یک سبک رشد منحصر به فرد ادغام می شود، نه با کمبود، بلکه مطمئناً متفاوت از کسانی که در جمع برادران بزرگ شده اند.<5