The niezdolność do zarządzania emocjami Wystarczy pomyśleć o tym, jak możemy reagować na epizody gniewu lub smutku, które są poza naszą kontrolą.

The dysregulacja emocjonalna, Zgodnie z DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), ma ona specyficzne objawy kliniczne, takie jak depresja, ataki paniki, zachowania kompulsywne i zaburzenia odżywiania.

Dysregulacja emocjonalna: co to jest?

Dysregulacja emocjonalna to niezdolność do regulowania intensywności wywołanych emocji Poczucie bycia zdanym na łaskę własnych emocji, niestabilność emocjonalna i gwałtowne oscylowanie od jednej emocji do drugiej, poczucie braku kontroli, brak świadomości i brak słów do wyrażenia własnych emocji (znieczulica emocjonalna i aleksytymia) to doświadczenia najczęściej zgłaszane podczas terapii.

Regulacja i dysregulacja emocjonalna to przeciwieństwa W rzeczywistości, w przeciwieństwie do dysregulacji emocjonalnej, definicja regulacji emocjonalnej jest następująca być w stanie modulować swoje emocje, biorąc pod uwagę kontekst, w którym się pojawiają.

Przyczyny dysregulacji emocjonalnej mogą być różne Najważniejszymi czynnikami są czynniki biologiczne, niepowodzenie w radzeniu sobie ze złożoną traumą lub rodzaj przywiązania ukształtowanego w dzieciństwie z opiekunami.

Dysregulacja emocjonalna u dzieci

Zdolność do regulacji własnej emocjonalności uczymy się w dzieciństwie Dlatego dysregulacja emocjonalna i styl przywiązania są ze sobą głęboko powiązane.

W rzeczywistości, jeśli dorosły jest w stanie odpowiedzieć na potrzeby dziecka i jest w stanie uspokoić dziecko w razie potrzeby, będzie on w stanie rozwinąć dobrą regulację emocjonalną, zwiększając inteligencję emocjonalną, zapobiegając strachowi dziecka przed własnymi emocjami i wspierając dobrą tolerancję frustracji u dziecka.

Jak wskazują Carpenter i Trullo w swoim artykule na temat dysregulacji emocjonalnej, brak regulacji rodzicielskiej Jest to również postrzegane jako traumatyczne wydarzenie, prowadzi dziecko do dysregulacji afektywnej która prawdopodobnie będzie się powtarzać w wieku dorosłym jako forma dysfunkcyjnej regulacji.

Umiejętności regulacji emocji są niezbędne z następujących powodów:

• Pozwalają nam optymalnie funkcjonować i dostosowywać się.
• Pozwalają nam odpowiednio reagować w interakcjach społecznych.
• Promują one zdolności umysłowe.
• Ułatwiają radzenie sobie z nowymi zmianami i sytuacjami.

Dysregulacja emocjonalna i ADHD

The zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest zaburzeniem neurorozwojowym, które objawia się w dzieciństwie i szkodzi dzieciom społecznie i w szkole. W szkole, nadpobudliwość i impulsywność , trudności z uwagą i niski zakres uwagi towarzyszy dysregulacja emocjonalna.

Trudność w regulowaniu intensywności emocji w odniesieniu do kontekstu i sytuacji powoduje pewne deficyty: drażliwość:

• Drażliwość: trudności w kontrolowaniu gniewu.
• Labilność: częste wahania nastroju.
• Rozpoznawanie emocji: niedostrzeganie emocji innych osób.
• Intensywność emocjonalna: Dysregulacja emocjonalna w ADHD powoduje, że emocje są przeżywane z dużą intensywnością.

Zadbaj o swoje dobre samopoczucie emocjonalne

Dysregulacja emocjonalna w autyzmie

Przy zaburzenia ze spektrum autyzmu Znajdujemy również zachowania problemowe wynikające na przykład z dysregulacji emocjonalnej:

• agresja
• drażliwość
• wybuchy gniewu
• zachowania samookaleczające.

Zachowania te nasilają się w przypadku współwystępowania zaburzeń opozycyjno-buntowniczych.

Objawy dysregulacji emocjonalnej w zaburzeniach ze spektrum autyzmu

To, co charakteryzuje emocje osób z autyzmem, to nie ich jakość, ale raczej ich intensywność.

Deficyty w procesach regulacji emocjonalnej mogą prowadzić do pozornie bezcelowe, zdezorganizowane i zdezorientowane zachowanie.

Dysregulacja emocjonalna i behawioralna może objawiać się w ten sposób:

• Unik i ucieczka.
• Nagłe zmiany tonu emocjonalnego.
• Niestabilność nastroju.
• Niewłaściwe odpowiedzi.
• Trudność w utrzymaniu stabilnej reakcji emocjonalnej.
• Sztywność ekspresyjna.
• Nadpobudliwość ruchowa i napięcie mięśni.
• Zmiany postawy i głosu.
• Zwiększona liczba powtarzalnych czynności.

Niektóre badania podkreślają również, w jaki sposób ograniczone zdolności językowe, które ma wiele dzieci z autyzmem, przyczyniają się do tej niezdolności do wyrażania swojego stanu emocjonalnego. Bardzo często mamy do czynienia z różnymi kryzysami:

• wściekły gniew;
• nagła panika;
• niekontrolowane podniecenie;
• przejawy autoagresji i heteroagresji;
• krzyki i destrukcyjne zachowanie.

Te i inne reakcje emocjonalne, które mogą wydawać się przesadzone, występują z powodów, które dla osoby z zewnątrz mogą wydawać się bardzo trywialne, ale wcale takie nie są. W rzeczywistości układ nerwowy dzieci z autyzmem jest przeciążony bodźcami sensorycznymi, emocjonalnymi, poznawczymi i społecznymi, które potencjalnie prowadzą dodezorganizacja, a tym samym zaburzenia regulacji emocjonalnej.

Dysregulacja emocjonalna w okresie dojrzewania

Okres dojrzewania to okres życia charakteryzujący się silny wir emocji, poszukiwanie wrażeń i ryzyka. Charakteryzuje się również pewnym stopniem rozregulowania emocjonalnego, którego znaczenie można przełożyć na trudności w samoregulacji relacji z przyjaciółmi i własną rodziną .

Okres dojrzewania wydaje się być czasem ciągłych zmian w umyśle i jest to etap podlegający częstym wahaniom nastroju .

Jeśli stoi za nimi rodzina, która służy jako bezpieczna baza, destrukcyjne sytuacje staną się okazją do nauki i rozwijania umiejętności regulacji emocjonalnej.

Jeśli te warunki nie są spełnione, nastolatki mogą angażować się w zachowania dysregulacyjne, które mogą być również niebezpieczne dla ich własnego życia. Dysregulacja emocjonalna spowoduje niektóre z tych rzeczy:

• uzależnienia;
• problemy takie jak anoreksja i bulimia;
• depresja i niska samoocena;
• uzależnienie emocjonalne ;
• zaburzenia relacji.

Dysregulacja emocjonalna u dorosłych

Dysregulacja emocjonalna u dorosłych przejawia się w złożonej formie i często towarzyszy innym zaburzeniom lub wzmacnia ich objawy Występuje w wielu zaburzeniach psychopatologicznych.

Najbardziej charakterystycznym z nich jest zaburzenie osobowości borderline , w którym osoba doświadcza poczucia utraty kontroli nad emocjami, impulsywności i zachowań autodestrukcyjnych, chociaż może również wystąpić w autyzmie dorosłych.

W obliczu bardzo intensywnych emocji, a destrukcyjne zachowanie Osoby cierpiące na dysregulację emocjonalną w zaburzeniu osobowości borderline mają trudności z zarządzaniem swoimi emocjami w funkcjonalny sposób, oraz żyją na kolejce górskiej, z nagłymi i gwałtownymi zmianami.

Potrzebujesz pomocy?

Dysregulacja emocjonalna u osób uzależnionych

Inną patologiczną strukturą, w której dysregulacja emocjonalna odgrywa kluczową rolę, jest patologia patologiczne uzależnienia Narkotyki, podobnie jak patologiczny hazard i inne uzależnienia behawioralne, zmieniają siłę emocji, działając jako środki znieczulające lub wzmacniające, w zależności od sytuacji i konkretnego przypadku.

Za pomocą substancji lub zabawy można uczynić pewne doświadczenia emocjonalne bardziej znośnymi, kontrolować emocje w miłości lub tłumić emocje spowodowane traumą i cierpieniem.

Dysregulacja emocjonalna i jedzenie: jedzenie emocjonalne

Jak często widzimy ludzi, którzy w ferworze silnych emocji mają tendencję do spożywania dużych ilości jedzenia? Zjawisko to jest powszechnie określane jako "przejadanie się". jedzenie emocjonalne (jedzenie emocjonalne), tj. uzależnienie od jedzenia, przejadanie się i często brak przyjemności z jedzenia. Jeśli dana osoba nie ma innych funkcjonalnych strategii radzenia sobie z tymi niepokojącymi stanami emocjonalnymi, będzie miała tendencję do stosowania tego dysfunkcyjnego zachowania niemal automatycznie.

Wykazano, że Jedzenie emocjonalne jest czynnikiem ryzyka rozwoju zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia psychiczna i objadanie się. (lub niekontrolowane karmienie).

Osoby z zaburzeniami odżywiania częściej stosują nieprzystosowawcze strategie w obliczu intensywnych emocji. Poważne objadanie się lub surowe ograniczenia, a także zachowania karzące wobec własnego ciała, są stosowane w celu "zarządzania" negatywnymi emocjami.

Poprzez jedzenie osoba stara się regulować swoje emocje, wypędzając nieprzyjemne myśli. Jedzenie staje się strategią radzenia sobie z lękiem, wywołując smutek, niepokój i poczucie winy - krótko mówiąc, błędne, paraliżujące koło.

Oto, co się dzieje: osoba doświadcza intensywnych emocji, których nie może kontrolować, kryzysu dysregulacji emocjonalnej, który prowadzi ją do spożywania dużych ilości jedzenia, które sprawi, że poczuje się winna i smutna z powodu zaistniałej sytuacji.

Próbuje temu zaradzić poprzez zachowania "oczyszczające", takie jak ograniczanie jedzenia, intensywne ćwiczenia, stosowanie środków przeczyszczających lub wymiotów. Wszystkie te zachowania prowadzą do ponownego przeżywania negatywnych emocji i negatywnej samooceny, co skutkuje silną samokrytyką.

Dysregulacja emocjonalna: leczenie i terapia

Chociaż dla każdego wieku i patologii istnieje predylekcja do określonego rodzaju interwencji, a nie innego, w tej sekcji możemy ustalić kilka wspólne wytyczne dla wszystkich metod leczenia dysregulacji emocjonalnej.

Najmniejszym wspólnym mianownikiem wszystkich interwencji terapeutycznych w odniesieniu do tego problemu jest wzmocnienie funkcja metapoznawcza Celem jest bycie świadomym własnych i cudzych stanów psychicznych oraz wyciąganie wiarygodnych wniosków na temat tego, co czują i myślą inni ludzie.

W leczenie dysregulacji emocjonalnej w psychologii leży u podstaw relacji współpraca między pacjentem a psychologiem Pacjent może czuć się mile widziany i wyrazić emocje, które odczuwa, będąc w stanie opisać je w bezpiecznym miejscu, bez ryzyka unieważnienia.

Oprócz tej bardzo ważnej fazy, w której uczysz się rozpoznawać, opisywać i nazywać emocje, istnieje faza treningu umiejętności, tj. uczysz się umiejętności radzenia sobie z emocjami, gdy się pojawią.

Dzięki tej strategii pacjent nauczy się umiejętności tolerowania emocji, które powodują u niego niepokój i skutecznego odnoszenia się do innych, aby być bardziej kompetentnym w codziennym życiu. Terapia z jednym z naszych psychologów online może być dobrą pomocą: wystarczy wypełnić kwestionariusz i odbyć pierwszą bezpłatną sesję poznawczą, a następnie zdecydować, czy rozpocząć.terapia.