Przez całą historię teoretycy ewolucji mówili nam, że ludzie są zwierzętami społecznymi. Nasi przodkowie żyli w stadach, potem w plemionach... i doszliśmy do dnia dzisiejszego, w którym społeczeństwo i instytucje uznają indywidualność każdej osoby jako jednostki odrębnej od wszystkich innych.

Oznacza to w wielu przypadkach brak poczucia przynależności. Obecnie mamy do czynienia z mnogością sposobów interakcji, zarówno wirtualnych, jak i fizycznych. Wydaje się jednak, że znalezienie się nawzajem, znalezienie się nawzajem i znalezienie się nawzajem stało się znacznie łatwiejsze. zanurzony we własnej samotności Czy to coś złego? Zobaczmy czym jest samotność , jaka jest wartość w życiu ludzi i wpływ, jaki wywiera w ich umysłach.

Kiedy mówimy o samotności?

Niektórzy mówią "on/ona jest samotnikiem", "on/ona lubi być sama". Czy samotność może być przyjemnością?

Interesujące jest zwrócenie uwagi na ambiwalentne angielskie tłumaczenie samotności: z jednej strony jest ona określana jako chwila wspomnień i intymności i, z drugiej strony, negatywne znaczenie tego słowa, w którym mówimy o izolacja W rzeczywistości samotność ma podwójne znaczenie, ale często to negatywna strona, ta bliższa depresji, dominuje nad drugą. W rzeczywistości poszukiwanie towarzystwa przyjaciół i rodziny jest jednym z najbardziej zalecanych działań w praktycznych przewodnikach na temat wychodzenia z depresji.

Samotność, również w psychologii, jest często zestawiana z terminem izolacja. Osoba może być odizolowana z powodu braku empatii, socjopatii lub zaburzeń relacji, zaburzeń społecznych, braku empatii. hikikomori , Ogólnie można powiedzieć, że samotność stwarza niewygodne sytuacje To prawda, że niektórzy ludzie są bardziej intymni, skryci i samotni, ale nie jest stanem, który przynosi długotrwałą przyjemność. .

The samotność jest stanem psychicznym, który może być konstruktywny jeśli jest dobrze zarządzany, ale jeśli nie jest może prowadzić do stanów depresyjnych Jeśli nie jest dobrze zarządzana, samotność staje się nie do zniesienia, powoduje cierpienie, a także brak zaufania do osoby, aż do wejścia w błędne koło, w którym boimy się utraty relacji, ale także tworzenia nowych, ponieważ możemy mieć poczucie odrzucenia.

Czy samotność jest prawdziwa, czy jest to paradygmat psychiczny?

Lepiej jest mówić o samotność zewnętrzna i wewnętrzna Samotność może być stanem naszego życia społecznego lub nawet tylko emocją, którą odczuwamy, bez prawdziwego sprzężenia zwrotnego. Samotność "//www.buencoco.es/blog/que-es-empatia">empatia z osobami wokół ciebie lub innymi wydarzeniami zewnętrznymi.

The wewnętrzna samotność Jest to stan psychiczny, w którym nawet będąc otoczonym ludźmi i uczuciem, ludzie nie są w stanie docenić tej bliskości i czują się samotni.

Objawy tego stanu nie powinny być lekceważone. Jak mogą się objawiać? Stanem głębokiego, nieświadomego cierpienia, na które dobrze jest natychmiast interweniować. Może wystąpić o każdej porze dnia, bez wyjątku. Wewnętrzna samotność to stan cierpienia, którego nie da się zakończyć pstryknięciem palca.

Pożądana samotność i niepożądana samotność

Przez pożądana samotność Rozumiemy ten stan życia, w którym osoba świadomie odłącza się od innych, aby być sama. Jest to intymna chwila, w której można zbadać swoje wewnętrzne ja, operacja, którą można wykonać w samotności. bardzo przydatne dla rozwoju osobistego i emocjonalnego. W tym stanie, chociaż osoba jest sama, nie postrzega tego jako takiego.

The niechciana samotność Jest to zawsze synonim wewnętrzna samotność co popycha osobę do poczucie samotności nawet w otoczeniu Czasami ból pojawia się, gdy dana osoba tymczasowo wycofuje się z relacji. Gdy przebywa w towarzystwie, wszystko wydaje się w porządku, ale uczucie samotności pojawia się, gdy zostaje sama ze sobą.

Dane Państwowego Obserwatorium Niechcianej Samotności są druzgocące. Szacuje się, że w Hiszpanii 11,6% osób cierpi z powodu niechcianej samotności. niechciana samotność (W miesiącach następujących po wybuchu pandemii Covid-19, między kwietniem a lipcem 2020 r., odsetek ten wyniósł 18,8%. Szacuje się, że w całej Unii Europejskiej około 30 milionów ludzi często czuje się samotnych Według Państwowego Obserwatorium Niechcianej Samotności, liczne badania pokazują, że niechciana samotność jest wyższa u nastolatków i młodych ludzi oraz u osób starszych Ponadto osoby niepełnosprawne i inne grupy, takie jak opiekunowie, migranci lub osoby powracające między innymi, są szczególnie podatni na cierpienie z powodu niechciana samotność .

Często i jest to normalne, osoba jest samotna po żałobie, rozwodzie, gdy doświadczyła przemocy, podczas choroby ... W takim przypadku konieczna jest praca nad analizą przyczyny poczucia osamotnienia, zanim przerodzi się ono w zaburzenie, które prowadzi do poczucia wykluczenia. Są to przypadki, które nieleczone mogą prowadzić do stanów depresyjnych.

Dobre samopoczucie psychiczne bliżej niż myślisz

Objawy stanu wewnętrznej samotności

Bycie samemu, by myśleć lub robić to, co się chce, to jedno; doświadczanie poczucia samotności lub głębokiej samotności to drugie.

Doświadczanie izolacji, niezrozumienia, deprywacji emocjonalnej i niepokoju prowadzi do poważnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk i zaburzenia relacji. Dlatego w przypadku wystąpienia pewnych objawów dobrze jest udać się do psychologa.

Objawy obejmują objawy społeczne, psychiczne i somatyczne:

• Trudności w odczuwaniu zainteresowania związkami.
• Niepewność i poczucie nieadekwatności.
• Strach przed osądem innych.
• Postrzeganie wewnętrznej pustki.
• Stres i niepokój.
• Dekoncentracja.
• Reakcje zapalne organizmu.
• Częste nawroty drobnych dolegliwości.
• Arytmie.
• Trudności ze snem, bezsenność
• Nadciśnienie tętnicze.

Kiedy poprosić o pomoc

Dobrze jest podjąć działania, gdy samotność staje się nie do zniesienia, gdy doświadczasz ciągłego uczucia cierpienia, które nie pozwala ci żyć pełnią życia. W takim stanie łatwo popaść w stan depresyjny, który z czasem może się tylko pogorszyć.

Psycholog pomaga przeanalizować źródło zaburzenia i przetworzyć doświadczenia emocjonalne, które je wywołały. cel terapii jest budowanie pewności siebie, poczucia własnej wartości i ostatecznie relacji międzyludzkich.

Samotność, podobnie jak w przypadku osób, które przyzwyczaiły się do życia w przeszłości, może stać się trwałym stanem, wygodną przestrzenią, w której osoba przyzwyczaja się do życia, a dzień po dniu wyjście z niej staje się coraz bardziej skomplikowane. Jest to błędne koło, które powoduje tylko więcej cierpienia, nawet jeśli po pewnym czasie osoba, która cierpi z tego powodu, przekonuje się, że jest dobrze tak, jak jest. Trzeba wygraćJest to jedyny sposób na wyrwanie się ze stanu wewnętrznej samotności i odbudowanie poczucia przynależności do świata.