Niemand houdt van kritiek, afwijzing of verlegenheid, zozeer zelfs dat mensen soms een groot deel van hun leven besteden aan het vermijden van oordelen of bepaalde situaties. Wanneer kunnen we spreken over vermijdende persoonlijkheidsstoornis ?

Hoe herken je iemand met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis? Mensen met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis vertonen overgevoeligheid voor afstoting y constante gevoelens van ontoereikendheid Vaak ervaren ze een soort sociale onhandigheid Ze besteden veel tijd aan het focussen op hun tekortkomingen en zijn extreem terughoudend om relaties aan te gaan waar afwijzing zou kunnen plaatsvinden.

Dit resulteert vaak in gevoelens van eenzaamheid en afstandelijkheid in relaties, op het werk en in hun privéleven. Mensen met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis kunnen bijvoorbeeld:

• Een promotie weigeren.
• Smoesjes vinden om vergaderingen te missen.
• Vermijd een romantische relatie.
• Te verlegen zijn om evenementen bij te wonen waar ze vrienden zouden kunnen maken.

Wat is een vermijdende persoonlijkheidsstoornis?

De vermijdende persoonlijkheidsstoornis kan beschreven worden als een pervasief patroon van sociale inhibitie, met een gevoel van ontoereikendheid en overgevoeligheid voor negatieve evaluatie, beginnend in de vroege volwassenheid en voorkomend in verschillende contexten.

Een vermijdende persoonlijkheidsstoornis is typisch voor een persoon die zichzelf beschouwt als sociaal onbekwaam, onaantrekkelijk, minderwaardig aan anderen. Daarnaast zijn de volgende tekenen meestal aanwezig:

• Terughoudendheid om activiteiten met anderen te ondernemen tenzij er een zekerheid is dat je gewaardeerd wordt.
• Voortdurend bezorgd zijn over kritiek of afwijzing in sociale situaties.
• Aarzelen om deel te nemen aan nieuwe activiteiten uit angst dat ze gênant kunnen zijn.

Hoewel veel mensen met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis in staat zijn om met anderen om te gaan, kunnen ze in sommige gevallen in een isolement terechtkomen.

Classificatiecriteria voor vermijdende persoonlijkheidsstoornis volgens DSM-5

De vermijdende persoonlijkheidsstoornis in de DSM-5 is opgenomen in de persoonlijkheidsstoornissen in het bijzonder in de Groep C De handleiding definieert het als "een alomtegenwoordig patroon van sociale remming, gevoelens van ontoereikendheid en overgevoeligheid voor negatieve oordelen, dat begint in de vroege volwassenheid en zich voordoet in verschillende contexten, zoals aangegeven door vier (of meer) van de volgende:

1. Vermijden van werkactiviteiten die veel interpersoonlijk contact met zich meebrengen uit angst voor kritiek, afkeuring of afwijzing.
2. Terughoudendheid om met mensen om te gaan tenzij hij/zij zeker weet dat hij/zij aardig gevonden zal worden.
3. Beperkingen laten zien in intieme relaties uit angst voor spot of vernedering.
4. Zich zorgen maken over kritiek of afwijzing in sociale situaties.
5. Geremd raken in nieuwe interpersoonlijke situaties door gevoelens van ontoereikendheid.
6. Zelfwaarneming van sociale ontoereikendheid, onaantrekkelijkheid en gevoelens van minderwaardigheid ten opzichte van anderen.
7. Terughoudendheid om persoonlijke risico's te nemen of deel te nemen aan nieuwe activiteiten, omdat dit gênant kan zijn.

Vermijdende persoonlijkheidsstoornis: symptomen en kenmerken

De symptomen van de vermijdende persoonlijkheidsstoornis worden voornamelijk gekenmerkt door het volgende:

• sociale remming
• gedachten van ontoereikendheid
• gevoeligheid voor kritiek of afwijzing.

De persoon met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door een intieme overtuiging dat het ontoereikend is en daarom elke situatie vermijden waarin het een negatieve beoordeling Deze overtuiging vereenvoudigt echter een complexere realiteit.

Dus wat denkt iemand met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis? Omdat vermijdenden anderen zien als extreem kritisch en afwijzend, initiëren ze vaak eerst het afwijzende gedrag en zijn ze zo in staat zichzelf weg te projecteren van de ander. Het resultaat is dat de vermijdende zichzelf afwijst, in plaats van de afwijzing van de ander onder ogen te zien.

Het principe dat ten grondslag ligt aan al deze afwijzing is het idee dat als de andere persoon eerst wordt afgewezen, de persoon met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis zijn afwijzing minder pijnlijk vindt omdat hij zichzelf kan wijsmaken dat hij toch "w-ingebed">

Heb je psychologische ondersteuning nodig om je relaties te verbeteren?

Gevoelens van ontoereikendheid en vreemdheid bij vermijdende persoonlijkheidsstoornis

Je altijd ontoereikend voelen en zich anders voelen dan anderen, deze aandoening als onveranderlijk beschouwen, is een kenmerk van mensen met deze stoornis, waardoor ze geneigd zijn eenzaam te zijn, zich terug te trekken en het gevoel te hebben dat het leven hen geen positieve ontwikkelingen kan brengen.

De verlangen om vrij te zijn van deze gevoelens Ze zijn zich ervan bewust, maar wanneer ze proberen anderen te benaderen, keert de grote angst voor een negatief oordeel en afwijzing terug, waardoor de persoon zich ongemakkelijk gedraagt en vlucht naar zijn "comfortzone".

Sociale angst en vermijdende persoonlijkheidsstoornis: wat zijn de verschillen?

Zoals de DSM-5 opmerkt, wordt een vermijdende persoonlijkheidsstoornis vaak gediagnosticeerd naast andere stoornissen, zoals bipolaire stoornis, depressieve stoornissen of sociale angststoornis of sociale fobie.

Specifiek wordt deze laatste gekenmerkt door een significante angst, veroorzaakt door blootstelling aan bepaalde interpersoonlijke of publieke uitvoeringssituaties, waarin de persoon wordt blootgesteld aan het mogelijke oordeel van anderen.

Soms kan het Het is moeilijk om onderscheid te maken tussen sociale angst, vermijdende persoonlijkheidsstoornis of beide. Gewoonlijk ervaart iemand met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis angst en vermijding op alle gebieden van het leven, terwijl iemand met sociale angst alleen specifieke angsten heeft voor bepaalde situaties die met prestaties te maken hebben, zoals spreken in het openbaar of eten.

Terwijl bij sociale angst de activatie voortkomt uit het moeten uitvoeren van handelingen die door anderen beoordeeld kunnen worden, komt het bij de vermijdende persoonlijkheidsstoornis voort uit het waargenomen gevoel van vreemdheid en er niet bij horen in relaties met anderen, zonder iets te hoeven doen dat een bepaald soort prestatie vereist.

Hoe dan ook, Beide aandoeningen draaien om een intense angst voor oordeel, afwijzing en schaamte. Uiterlijk kunnen deze stoornissen zich manifesteren met vergelijkbare symptomen, zoals een laag zelfbeeld of het vermijden van sociale situaties.

Vermijdende persoonlijkheidsstoornis en andere persoonlijkheidsstoornissen

Hoe weet je of je een vermijdende persoonlijkheidsstoornis hebt? Vermijdende persoonlijkheidsstoornis een diagnose heeft die kan worden verward niet alleen met sociale angststoornis maar ook met andere persoonlijkheidsstoornissen, zoals op schizoïde stoornis of de paranoïde We citeren uit de DSM-5:

"//www.buencoco.es/blog/trastorno-esquizotipico">schizotypische worden gekenmerkt door sociaal isolement. Echter [...] mensen met een schizoïde of schizotypische stoornis kunnen tevreden zijn met hun eigen sociale isolement en er zelfs de voorkeur aan geven".

Paranoïde stoornis en vermijdende persoonlijkheidsstoornis worden gekenmerkt door de gebrek aan vertrouwen in anderen Bij een vermijdende persoonlijkheidsstoornis is deze terughoudendheid echter meer te wijten aan een angst voor schaamte of om als ontoereikend te worden gezien dan aan een angst voor de kwaadaardige bedoelingen van anderen.

Als we dan kijken naar de mogelijke relatie tussen vermijdende persoonlijkheidsstoornis en narcisme, kunnen we zien hoe, bij narcistische persoonlijkheidsstoornis, de persoon met heimelijk narcisme gemeen zal hebben met de persoon met vermijdende persoonlijkheidsstoornis een neiging tot verlegenheid en schaamte, evenals een uitgesproken gevoeligheid voor kritiek.

Als aan alle criteria wordt voldaan, is het echter mogelijk dat iemand meer dan één persoonlijkheidsstoornis heeft. Het is bijvoorbeeld niet ongewoon dat vermijdingsstoornissen en afhankelijkheidsstoornissen samen worden gediagnosticeerd.

De betekenis van "vermijdend" en het concept van vermijding

Vermijding is een verdedigingsmechanisme tegen problemen, typisch voor angststoornissen; door vermijding is het mogelijk om te "vermijden" in contact te komen met gevreesde situaties of dingen.

Bij vermijdend gedrag is de vermijding is primair gesitueerd in de relatie tot de ander en is sterk afhankelijk van een reeks angsten en overtuigingen die zowel de relationele sfeer als het zelfconcept van de persoon binnendringen, d.w.z. de angst voor kritiek en afkeuring, evenals de angst voor uitsluiting en de angst dat de eigen lage eigenwaarde wordt bevestigd.

In zo'n stoornis is de angst voor ontoereikendheid en zich niet opgewassen voelen tegen de taak ( atelofobie ) in een bepaalde situatie erg hoog is en tegelijkertijd de mogelijkheid van afwijzing zo'n pijnlijke betekenis krijgt dat de persoon zich liever afzondert en sociale situaties en relaties vermijdt.

Alleen op deze manier is het mogelijk voor de persoon met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis om een gevoel van veiligheid te bereiken, ondanks het feit dat de toestand van eenzaamheid nog steeds wordt ervaren. gevoelens van verdriet en vervreemding .

Het is precies deze eenzame levensstijl die vervolgens leidt tot een versterking van het gevoel er niet bij te horen: het is de eigen angst voor het negatieve oordeel van anderen en voor afwijzing die de persoon in een soort kooi opsluit.

Je psychologische welzijn is belangrijk, zorg goed voor jezelf met Buencoco

Vermijdende persoonlijkheidsstoornis: wat veroorzaakt het?

Onderzoekers begrijpen nog steeds niet volledig de oorzaken van vermijdende persoonlijkheidsstoornis maar geloven dat het een combinatie van genetische en omgevingsfactoren .

Er is verondersteld dat traumatische jeugdervaringen, waarin het individu extreme schaamte of verwaarlozing en verlating ervaart, gerelateerd kunnen zijn aan de ontwikkeling van een vermijdende persoonlijkheidsstoornis.

Kinderen die het grootste risico lopen zijn kinderen die hun verzorgers zien als iemand die genegenheid en aanmoediging mist en/of die door hen worden afgewezen.

Ander onderzoek heeft zich gericht op de invloed van biologische factoren, zoals temperament. Eén risicofactor lijkt wat in de kinderpsychologie bekend staat als "traag ontwikkelend" temperament, typisch voor kinderen die zich langzamer aanpassen aan veranderingen in hun omgeving en de neiging hebben zich terug te trekken uit nieuwe situaties.

We kunnen een ontwikkelingslijn volgen waarlangs we dit type temperament vinden, intense verlegenheid in de kindertijd en vermijdende persoonlijkheidsstoornis op volwassen leeftijd.

‍ Avoidant Persoonlijkheidsstoornis in de liefde

Omdat ze moeite hebben om met anderen om te gaan, hebben mensen met de diagnose vermijdende persoonlijkheidsstoornis vaak moeite om om te gaan met de angst voor afwijzing wat hen leidt naar sociale interacties vermijden Dit is ook nvloedt hun partnerkeuze .

Hoe heeft iemand met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis lief? Deze persoon kunnen moeite hebben met delen hun echte emoties en gedachten en daardoor een persoon lijken die geen advies aanneemt, met een grove affectiviteit. Daarom kan het onderhouden van een intieme gehechtheidsrelatie erg moeilijk zijn.

In een relatie moet iemand met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis het gevoel hebben dat hij zich in een beschermde omgeving bevindt en constante bevestiging van onvoorwaardelijke acceptatie van zijn partner ontvangen.

Om deze reden kan vermijdend gedrag in de liefde erg lijken op dat van de affectief afhankelijke en het is niet ongewoon dat de diagnose vermijdende persoonlijkheidsstoornis samengaat met een van de vormen van emotionele afhankelijkheid.

Hieronder staan enkele symptomen die een grote invloed kunnen hebben op relaties:

• Minderwaardigheidsgevoelens kan de vorm aannemen van het zoeken naar veiligheid of jaloezie.
• Geloof dat je niet kunt socialiseren "//www.buencoco.es/blog/miedo-intimidad">angst voor intimiteit kan vaak aanwezig zijn in relaties, wat kan leiden tot frustratie bij de partner.

Vermijdende persoonlijkheidsstoornis: behandeling

Is het mogelijk om te herstellen van een vermijdende persoonlijkheidsstoornis? Zoals verschillende getuigenissen vertellen, kan het leven van een persoon met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis sterk beïnvloed worden door het gevoel in alles tekort te schieten en gedefinieerd te worden als een gebrek aan persoonlijkheid.

Daarom kan het hebben van een diagnose dienen om een naam te geven aan deze ervaringen, om te beginnen met het volledig begrijpen van de bron van iemands moeilijkheden. Voor een juiste diagnose van vermijdende persoonlijkheidsstoornis kunnen psychodiagnostische tests een waardevol hulpmiddel zijn. Tot de meest gebruikte behoren de MMPI-2 en de SCID-5-PD .

Maar omdat mensen met zo'n stoornis zo beschermend zijn over zichzelf en in zo'n angst leven voor vernedering en afwijzing, hebben ze de neiging om niet snel hulp te zoeken.

De meest aanbevolen behandeling, die de patiënt technieken aanleert om zowel denk- als gedragspatronen te veranderen, is cognitieve gedragstherapie (CGT).

CGT maakt gebruik van technieken die lijken op de technieken die gebruikt worden om sociale angststoornis te behandelen, aangezien beide aandoeningen veel overlappende symptomen hebben. Zo kunnen oefeningen die gericht zijn op het versterken van sociale vaardigheden of die deel uitmaken van assertiviteitstraining gebruikt worden bij de behandeling van vermijdende persoonlijkheidsstoornis.

Naast CGT is de psychodynamische/psychoanalytische therapie wiens doel het is om in iemands onbewuste gedachten en overtuigingen reiken Bij een dergelijke stoornis kan het ook bijzonder nuttig zijn om aan te pakken waar de overheersende gevoelens van schaamte en een laag gevoel van eigenwaarde vandaan komen.

De familieleden kunnen ook betrokken worden bij de therapie van de patiënt, zodat ze meer begrip leren opbrengen en weten hoe om te gaan met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, net als de relatietherapie Het doel is om hulpmiddelen te verwerven om met een vermijdende partner om te gaan en om te proberen de risico's die we hierboven hebben opgesomd te vermijden.

We moeten echter niet vergeten dat het voor mensen die lijden aan een vermijdende persoonlijkheidsstoornis ongemakkelijk kan zijn om sociaal met een psycholoog om te gaan, vooral als het gaat om intieme kwesties. In dit verband kan het helpen om te weten dat psychologen zijn opgeleid om een veilige, niet-oordelende ruimte te bieden om door zelftwijfels en andere overtuigingen heen te werken.verontrustende kernwaarden die het moeilijk maken om te communiceren met een persoon met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis.

In termen van vermijdende persoonlijkheidsstoornis en medicatie is er tot op heden weinig onderzoek dat de werkzaamheid van medicatie bij de behandeling aantoont. Soms wordt medicatie gebruikt om de vermijdende persoonlijkheidsstoornis te behandelen. symptomen en omvatten over het algemeen antidepressiva (d.w.z. selectieve serotonineheropnameremmers) en anxiolytica.

Medicijnen worden niet beschouwd als zeer effectief bij persoonlijkheidsstoornissen, maar in het geval van de vermijdende persoonlijkheidsstoornis kunnen antidepressiva en anxiolytica helpen om de gevoeligheid voor afwijzing te verminderen.