W domu, w szkole, w kolejce w supermarkecie... za każdym razem, gdy twoje dziecko wpada w złość, krzyczy, rzuca się na podłogę i sprzeciwia się tobie - albo odchodząc od ciebie, albo kontynuując to, o co prosiłeś go tysiące razy, aby tego nie robił - to normalne, że zastanawiasz się, co zrobić, aby przestało i posłuchało.

Jako rodzice, nauczyciele, wychowawcy i członkowie rodziny często zastanawiamy się, jak najlepiej radzić sobie z "//www.buencoco.es/blog/donde-acudir-hijo-problematico">problemowymi dziećmi. W dzieciństwie dzieci mogą być mniej lub bardziej potulne. Powierzchowne podejście do problemu i etykietowanie tych, którzy na pierwszy rzut oka nie są posłuszni, może byćszkodliwe dla prawidłowego rozwoju dziecka.

Definicja zaburzenia opozycyjno-buntowniczego

W DSM-5 (Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych) zaburzenie opozycyjno-buntownicze jest klasyfikowany jako "zaburzenie zachowania polegające na kontroli impulsów i zachowania", tj. jest zaliczany do zaburzeń, które ogólnie opisują trudności behawioralne i emocjonalne oraz charakteryzują się tendencja do naruszania praw innych i sprzeciwiania się zasadom lub autorytetom w ich środowisku.

Osobliwą cechą zaburzeń opozycyjno-buntowniczych jest nawracająca tendencja do wdrażania zachowań typu "lista">

Zaburzenie opozycyjno-buntownicze jest diagnozowane tylko w dzieciństwie. W przypadku braku odpowiedniego leczenia, w dorosłym życiu może rozwinąć się antyspołeczne zaburzenie osobowości. Osoby z tym zaburzeniem mają również zwiększone ryzyko rozwoju zaburzeń emocjonalnych, takich jak objawy depresji, lęku w okresie dojrzewania lub skłonności do nadużywania substancji psychoaktywnych.

Szukasz porad dotyczących rodzicielstwa?

‍ Różnica między zaburzeniem opozycyjno-buntowniczym a zaburzeniem zachowania

The zaburzenie zachowania jest definiowane jako systematyczne naruszanie praw innych osób, które może przejawiać się w agresywnym zachowaniu wobec ludzi lub zwierząt, wandalizmie, bójkach, kradzieżach i porzucaniu szkoły. W zaburzeniu opozycyjno-buntowniczym zachowanie opozycyjne nie jest tak poważne, ale występują trudności w regulacji emocjonalnej, które nie są uwzględnione w zaburzeniu zachowania.

ADHD i zaburzenia opozycyjno-buntownicze

ADHD i zaburzenia opozycyjno-buntownicze są często współwystępującymi zaburzeniami. Dziecko nadpobudliwe i opozycyjne przejawia zachowania polegające na nieprzestrzeganiu zasad dorosłych w sposób ogólny, a nie tylko w sytuacjach, w których na przykład prosi się je o zachowanie ciszy lub bezruchu przez dłuższy czas, niż jest w stanie sobie z tym poradzić.

Zaburzenia opozycyjno-buntownicze i autyzm

Zaburzenia ze spektrum autyzmu charakteryzują się utrzymującymi się deficytami w zakresie komunikacji i interakcji społecznych, a także ograniczonymi, powtarzalnymi i stereotypowymi zachowaniami i zainteresowaniami. Zaburzenia ze spektrum autyzmu mogą być również diagnozowane jako współwystępujące z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi, gdy spełnione są kryteria dla obu tych zaburzeń.

‍ Dzieci opozycji

Osoby z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi mają zły i drażliwy nastrój:

• Często wyrażają emocje, takie jak gniew i wściekłość.
• Często są wrażliwe lub łatwo się irytują;
• Często są źli i urażeni.

Opozycyjny charakter dzieciństwa przejawia się również w kłótliwych i prowokacyjnych zachowaniach:

• Często kłóci się z osobami sprawującymi władzę.
• Często sprzeciwiają się lub odmawiają przestrzegania próśb lub zasad dyktowanych przez przełożonych.
• Często celowo irytują innych.
• Obwiniają innych za swoje błędy lub niewłaściwe zachowanie.

Zaburzenia opozycyjno-buntownicze w dzieciństwie charakteryzują się również pewnym stopniem mściwości. Dzieci te mają tendencję do bycia złośliwymi i mściwymi, podobnie jak osoby z zespołem cesarza.

Przyczyny zaburzeń opozycyjno-buntowniczych

Nie ma jednej przyczyny, która wyjaśniałaby pochodzenie tego zaburzenia, ale możemy zidentyfikować wiele czynników ryzyka Rozwój dewiacji behawioralnych w dzieciństwie i okresie dojrzewania może być zdeterminowany przez pewne ważne czynniki w środowisku, w którym dorastają:

• Nieprzyjazne warunki rodzinne charakteryzujące się na przykład brakiem uwagi, kłótniami między rodzicami, sprzecznymi lub niespójnymi stylami wychowawczymi, sztywnym rodzicielstwem, przemocą werbalną, fizyczną lub psychiczną oraz zaniedbaniem.
• Zbyt liberalne warunki gdzie dzieci nigdy nie doświadczają ograniczeń.

W obu przypadkach zaburzenia opozycyjno-buntownicze, czy to w dzieciństwie, czy w okresie dojrzewania, są spowodowane jedną z tych przyczyn:

• Poprzez modelowanie, tj. naśladowanie zachowań.
• Od braku funkcjonalnych zasad do rozwoju społecznie akceptowanych zachowań.

W tym scenariuszu dziecko czuje się upoważnione do stosowania problematycznych wzorców zachowań w rodzinie i poza nią.

Zaburzenie opozycyjno-buntownicze i wychowanie w rodzinie

Funkcja relacji rodzic-dziecko ma podwójny cel:

• Ochrona noworodka przez osobę dorosłą, która znajduje się w najtrudniejszej sytuacji.

• Organizowanie funkcjonowania mózgu dziecka poprzez tworzenie zdrowego środowiska, w którym możliwe jest rozwijanie umiejętności samokontroli w oparciu o te mentalne reprezentacje, które dzieci konstruują według swoich rodziców.

Stosowanie przez opiekunów pozytywnego wpływu i ograniczenie stosowania modeli wychowawczych opartych na zagrożeniu, presji, negatywnych komentarzach i złości zwiększa prawdopodobieństwo, że poczucie winy, które jest czynnikiem ochronnym w kierunku samoograniczenia agresji, może ujawnić się w dzieciństwie.

Dzieci, które doświadczyły przywiązania, nie są w stanie ustanowić "//www.buencoco.es/blog/mentalizacion">mentalizacji, co prowadzi do rozwoju niewrażliwości i braku zrozumienia własnych i cudzych stanów emocjonalnych.

Zaburzenie opozycyjno-buntownicze: strategie interwencji

Co zrobić, jeśli masz do czynienia z dzieckiem z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi? Z pewnością zdajesz sobie sprawę, że większość wymienionych do tej pory objawów behawioralnych jest częścią problemów, z którymi próbujesz się zmierzyć i przezwyciężyć na co dzień z wielkim trudem, takich jak radzenie sobie z frustracją dzieci i ich częstymi napadami złości.

Istnieją różne strategie radzenia sobie z osobami z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi Ale przede wszystkim ważne jest, aby być przygotowanym na otrzymanie pomocy od profesjonalistów z doświadczeniem w radzeniu sobie z tym zaburzeniem, które powoduje konflikty rodzinne.

Na początek ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z istnienia trudności, nie czując się złym rodzicem, złą matką lub niekompetentnym nauczycielem. Rola profesjonalnego psychologa może być decydująca w analizie mocnych i słabych stron, pozwalając w krótkim czasie skupić się na tym, co należy zrobić, aby przywrócić użyteczną i satysfakcjonującą interwencję.

Potrzebujesz pomocy? Znajdź ją jednym kliknięciem przycisku

Radzenie sobie z dziećmi z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi za pomocą terapii

Czy zaburzenia opozycyjno-buntownicze można wyleczyć? Zacznijmy od tego, że leczenie dzieci z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi jest dalekie od prostego i że ekspert w tej dziedzinie może pomóc. Neuropsychiatra dziecięcy, psycholog lub psychoterapeuta z doświadczeniem w wieku rozwojowym to osoby, które mogą dokonać dokładnej oceny przypadku.

Czego dotyczy ocena:

• Badanie anamnestyczne w tym historia objawów i zaburzeń zachowania w gospodarstwie domowym, skład rodziny i warunki życia, główne wydarzenia w życiu dziecka, ciąża i poród, rozwój wczesnodziecięcy, ewoluujące relacje z otoczeniem.
• Przeprowadzanie testów psychologicznych takich jak kwestionariusze i skale ocen.
• Wywiady z dzieckiem aby pomóc zrozumieć rozwój ich umiejętności poznawczych i językowych oraz ich stan emocjonalny.
• Wywiady z nauczycielami zrozumienie funkcjonowania dziecka w kontekstach życiowych innych niż dom oraz ocena strategii dydaktycznych w zakresie radzenia sobie z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi.
• Wywiady z rodzicami zrozumienie modeli edukacyjnych i umiejętności rodzicielskich obecnych w relacji z dzieckiem.

W każdym razie, wielokrotna interwencja Zaangażowane jest dziecko, rodzina i szkoła, ma największe szanse na sukces.

Trening rodzicielski i diagnoza zaburzeń opozycyjno-buntowniczych

Interwencje skierowane do rodziców radzących sobie z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi nazywane są treningiem rodzicielskim i mają na celu promowanie poprawy umiejętności wychowawczych dzieci lub nastolatków oraz interakcji w jednostce rodzinnej.

Ten model operacyjny umożliwia modyfikację stylu relacji rodzic-dziecko w środowisku rodzinnym i umożliwia rodzicom zdobycie pewnych technik, aby zrozumieć, jak radzić sobie z opozycyjnym dzieckiem i radzić sobie z jego prowokacyjnym i destrukcyjnym zachowaniem.

Zaburzenia opozycyjno-buntownicze w szkole

Zaburzenia opozycyjno-buntownicze i problemy z zachowaniem w klasie można rozwiązać za pomocą planu, który obejmuje:

• Zrozumienie postrzegania przez dziecko zasad i osób odpowiedzialnych.
• Budowanie zaufania poprzez komunikację wizualną i aktywne słuchanie.
• Rozpoznawanie i nagradzanie oczekiwanych zachowań oraz ignorowanie zachowań nieodpowiednich.
• Nagradzaj właściwe zachowania, zamiast stosować kary za zachowania niepożądane.

Radzenie sobie z dziećmi opozycyjnymi: kilka pomocnych wskazówek

W obliczu zaburzeń opozycyjno-buntowniczych wiedza o tym, jak się zachować, jest trudna, ale warto rozważyć kilka przydatnych działań:

• Zapytaj o myśli, które wygenerowały zachowanie: "list">
• Pomoc w identyfikacji zachowań funkcjonalnych alternatywnych do zachowań opozycyjnych.
• Rozmawiaj o emocjach: "Jak się czułeś?", "Jakie emocje czułeś?" Pomagaj rozwijać inteligencję emocjonalną, bądź wzorem do naśladowania, rozmawiaj o tym, jak się czujesz w obliczu problemu lub jak się czułeś, gdy nie udało Ci się uzyskać pożądanego zachowania od dziecka.

Radzenie sobie z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi nie jest łatwe, ale ważne jest, aby próbować korygować niewłaściwe zachowanie, uświadomienie dziecku, że odrzucane jest tylko jego zachowanie, a nie osoba Jeśli jako rodzic potrzebujesz pomocy w zakresie rodzicielstwa i zachowania dziecka, psycholog online Buencoco może Ci pomóc.