We hebben allemaal wel eens in ons leven onze toevlucht genomen tot een of ander afweermechanisme om met een situatie om te gaan die we ongemakkelijk of ongunstig vonden. In dit artikel vertellen we je wat zijn afweermechanismen in de psychologie? en hoeveel het er zijn.

Wat zijn afweermechanismen?

In de psychologie worden afweermechanismen beschouwd als processen die fundamenteel zijn om onszelf en ons functioneren te begrijpen. Ze worden in verschillende omstandigheden geactiveerd en hoeven niet altijd als negatief of pathologisch te worden gezien. De huidige algemeen aanvaarde definitie van afweermechanismen die wordt voorgesteld door de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV-TR): "w-richtext-figure-type-image w-richtext-align-fullwidth"> Foto door Anete Lusina (Pexels)

Een korte geschiedenis van afweermechanismen

Het concept van afweermechanismen vindt zijn oorsprong in de psychoanalyse. Sigmund Freud was in 1894 de eerste die afweermechanismen conceptualiseerde om het functioneren van het onbewuste te verklaren. Vervolgens werd de studie van dit construct op grote schaal onderzocht door andere auteurs en psychoanalytici.

Freuds afweermechanismen

Wat zijn de verdedigingsmechanismen voor Sigmund Freud Volgens de definitie van afweermechanisme door de vader van de psychoanalyse, een afweermechanisme is een onbewust proces waarmee het zelf zichzelf beschermt tegen het optreden van trauma. .

Volgens Freud dienen afweermechanismen om het bewustzijn de toegang tot de psychische representatie van een drift te ontzeggen en zouden het pathogene mechanismen zijn, d.w.z. de oorsprong van psychopathologie, die zou overeenkomen met de terugkeer van het onderdrukte. In tegenstelling tot wat andere auteurs later zouden beweren, zou angst voor Freud de oorzaak (en niet het gevolg) zijn van afweermechanismen.

Anna Freud en afweermechanismen

Voor Anna Freud zijn de afweermechanismen (waarover ze sprak in het boek Het zelf en verdedigingsmechanismen in 1936) zijn niet alleen een pathologisch maar ook een adaptief proces, en zijn fundamenteel voor de vorming van de persoonlijkheid. Anna Freud breidde het concept van afweer uit. Onder de geïntroduceerde afweermechanismen waren sublimatie, identificatie met de agressor en altruïsme.

In termen van hun voorkomen ordent Anna Freud de afweermechanismen volgens een evolutionaire lijn :

• Regressie is een van de eerste die wordt gebruikt.
• Projectie-injectie (wanneer het ego voldoende gedifferentieerd is van de externe wereld).
• Eliminatie (wat een onderscheid veronderstelt tussen het ego en het id of het).
• Sublimatie (wat de vorming van het superego vereist).

Freuds theorie helpt ons om Freuds verschil tussen primitieve en geavanceerde afweermechanismen .

Heb je psychologische hulp nodig?

De afweermechanismen van Melanie Klein

M. Klein bestudeerde in het bijzonder de primitieve verdedigingen Voor Klein zijn afweermechanismen niet alleen verdedigingen van het zelf, maar ook het afweermechanisme van projectieve identificatie, dat typerend zou zijn voor psychose, waarbij het afweermechanisme van projectieve identificatie wordt geïntroduceerd. vormen echte organiserende principes van het psychische leven .

Kernberg en afweermechanismen

Kernberg probeerde een synthese te maken van de theorieën over psychologische afweermechanismen die aan hem voorafgingen. Hij onderscheidde ze als volgt:

• Verdedigingen op hoog niveau (waaronder eliminatie, intellectualisatie en rationalisatie), wat een bewijs zou zijn van de vorming van een volwassen ego.
• Verdedigingen op laag niveau (inclusief splitsing, projectie en ontkenning).

Volgens Kernberg wijst de prevalentie van deze laatste verdedigingsmechanismen op een borderline persoonlijkheid.

De verdedigingsmechanismen van G. Vaillant

Net als A. Freud volgt ook Vaillants classificatie van afweermechanismen een constante op basis van twee dimensies:

• rijpheid-rijpheid;
• geestelijke gezondheid-pathologie.

Vaillant onderscheidde vier verdedigingsniveaus, waarvan hieronder voorbeelden worden gegeven:

• Verdedigingen narcistisch-psychotisch (projectie met waanvoorstellingen, ontkenning).
• Verdedigingen onvolwassen (acteren, dissociatie).
• Verdedigingen neurotisch (eliminatie, verplaatsing, reactieve vorming).
• Verdedigingen volwassen (humor, altruïsme, sublimatie).

Het concept afweermechanisme voor Nancy McWilliams

Nancy McWilliams stelt dat de het gebruik van verdedigingen is belangrijk niet alleen in defensieve termen voor de behoud van eigenwaarde maar ook om een gezonde aanpassing aan de werkelijkheid bereiken Deze afweermechanismen zijn voor elk individu anders gestructureerd. Het preferentiële en automatische gebruik van afweermechanismen wordt bepaald door een groot aantal elementen en kan variëren afhankelijk van een aantal factoren, waaronder:

• onze interne kenmerken en middelen;
• onze ervaringen in de vroege kindertijd;
• de impact die het gebruik van deze psychologische verdedigingsmechanismen teweegbrengt;
• het type verdediging dat iemands referentiefiguren bieden.

Sommige deskundigen beschouwen dissociatie (wanneer onze geest zich loskoppelt van het huidige moment) ook als een verdedigingsmechanisme. Dissociatiestoornis omvat ook depersonalisatie/derealisatiestoornis (de geest creëert een gevoel van onwerkelijkheid om met het moment om te kunnen gaan).

Waar zijn verdedigingsmechanismen voor?

De afweermechanismen kan worden beschreven als onbewuste, automatische processen die ons ego in gang zet om zichzelf te beschermen tegen onrust en bewustzijn van potentiële gevaren of stressoren, zowel intern als extern Ze roepen bepaalde reacties op als gevolg van een interne of externe gebeurtenis die als bijzonder onverdraaglijk of onaanvaardbaar voor het geweten wordt ervaren.

Wat is een afweermechanisme? Het zijn "lijstjes">

Andere functies van afweermechanismen

Hier zijn enkele andere functies van afweermechanismen:

• Ze beschermen de persoon tegen onrust door alle bronnen van stress, conflicten of andere ongeorganiseerde emotionele ervaringen te elimineren.
• Ze helpen het gevoel van eigenwaarde te behouden en zich aan te passen aan de omgeving. Dit aanpassingsproces zal een leven lang duren.

Verdedigingen kunnen daarom tekenen van aanpassing en onaangepastheid zijn:

• In het eerste geval stellen ze ons in staat om de werkelijkheid om ons heen met een zekere mate van flexibiliteit en harmonie te ervaren.
• In de tweede zijn ze terugkerend, alomtegenwoordig en met een zekere mate van starheid.

Zelfverdedigingsmechanismen: primaire en secundaire verdediging

Wat zijn afweermechanismen? Afweermechanismen worden vaak hiërarchisch geclassificeerd. Er is zelfs een zekere mate van overeenstemming onder psychoanalytische theoretici dat sommige psychologische afweermechanismen evolutionair minder geavanceerd en dus minder adaptief zijn dan andere. Op basis hiervan kunnen afweermechanismen worden geclassificeerd in een constante, die ons het volgende geeftzou ons in staat stellen om de meer adaptieve en geëvolueerde van de primitievere te onderscheiden. Laten we er eens een paar bekijken. voorbeelden van afweermechanismen onderscheid maken tussen primaire (onvolwassen of primitieve) en secundaire (volwassen of geëvolueerde) afweer.

Primaire verdedigingen

Ze hebben te maken met een gebrek aan vermogen van de persoon om onderscheid te maken tussen het zelf en de wereld om hen heen, en worden daarom ook wel psychotische afweermechanismen genoemd. Wat zijn de meest archaïsche afweermechanismen? Laten we ze eens bekijken. enkele voorbeelden van zelfverdedigingsmechanismen die onder primitieve verdedigingen vallen:

• Introjectie is een verdedigingsmechanisme waarbij de persoon een extern object aan zichzelf assimileert (een voorbeeld is de identificatie met de agressor).
• Projectie: In de psychologie is het een verdedigingsmechanisme waarbij iemand zijn of haar gevoelens of gedachten aan anderen toeschrijft en ze in andere mensen ziet.
• Idealisatie-evaluatie: Dit afweermechanisme bestaat uit het toeschrijven van overdreven positieve of negatieve eigenschappen aan zichzelf of aan anderen.
• Spin-off: is een verdedigingsmechanisme dat bestaat uit het scheiden van positieve en negatieve aspecten van zichzelf of van anderen, die (afwisselend) als volledig goed of volledig slecht worden beschouwd.
• Ontkenning: is een verdedigingsmechanisme waarmee bepaalde gebeurtenissen volledig worden afgewezen omdat ze te pijnlijk zijn.
• Projectieve identificatie: Dit is een verdedigingsmechanisme waarbij de persoon zijn of haar eigen gevoelens projecteert op een ander, waarvan hij of zij zich nog steeds volledig bewust is. Een voorbeeld is een tienerzoon die "lijst"> zegt;
• Eliminatie Het afweermechanisme wordt in werking gesteld door de censuur van het superego, waardoor we ons niet bewust zijn van storende gedachten of verlangens, die buiten het bewustzijn worden gehouden.

• Isolatie Iemand met een posttraumatische stressstoornis (PTSS) kan zich bijvoorbeeld wel bewust zijn van het trauma en het tot in detail kunnen navertellen, maar niet in staat zijn om zich met enige emotie bezig te houden (alexithymie of emotionele anesthesie).
• Rationalisatie Dit afweermechanisme bestaat uit het toevlucht nemen tot geruststellende (maar onjuiste) verklaringen van het eigen gedrag, om de echte motivaties te verbergen die, als ze bewust waren, het conflict zouden veroorzaken. Hier is een voorbeeld: een onvoorbereide leerling zakt voor zijn examen en vertelt zijn familie dat de leraar hem heeft gestraft.
• Regressie Een verdedigingsmechanisme voorgesteld door A. Freud dat bestaat uit een onwillekeurige terugkeer naar manieren van functioneren die horen bij een eerdere ontwikkelingsfase. Een kind dat gestrest is door de geboorte van een broertje kan bijvoorbeeld terugkeren naar duimzuigen of bedplassen (infantiele enuresis).
• Verplaatsing: Dit afweermechanisme is typisch voor fobieën en maakt het mogelijk om een emotioneel conflict te verplaatsen naar een minder bedreigend object.
• Reactieve vormgeving: is een verdedigingsmechanisme dat het mogelijk maakt om impulsen die voor het individu onacceptabel zijn, te vervangen door hun tegendeel.
• Identificatie: Dit afweermechanisme maakt het mogelijk om eigenschappen van een andere persoon over te nemen. Identificatie met de vaderfiguur is bijvoorbeeld fundamenteel om het oedipuscomplex te overwinnen.
• Sublimatie is een afweermechanisme dat het mogelijk maakt om potentieel onaangename gevoelens te kanaliseren naar sociaal aanvaardbare activiteiten (sport, kunst of andere).
• Altruïsme: het is een verdedigingsmechanisme waarbij je je eigen behoeften bevredigt door aandacht te besteden aan de behoeften van anderen.
• Humor: Dit afweermechanisme wordt door Freud beschouwd als een van de meest geavanceerde in het boek Het motto van vindingrijkheid en de relatie tot het onbewuste (1905) De vader van de psychoanalyse noemde het "het meest eminente verdedigingsmechanisme". In feite wordt humor gebruikt om onderdrukte inhoud uit te drukken door de censuur van het superego te omzeilen.

Persoonlijkheidsstoornissen en afweermechanismen

We hebben gezien hoe verdedigingsmechanismen kunnen worden gedifferentieerd volgens de mate van evolutionaire rijpheid van het zelf, waardoor een grotere of kleinere aanpassing aan de werkelijkheid mogelijk is. Meer onvolwassen verdedigingsmechanismen duiden dus op een uitgesproken vervorming van de werkelijkheid en zijn vaker aanwezig in persoonlijkheidsstoornissen.

Volgens Kernbergs model zouden de histrionische persoonlijkheidsstoornis, de narcistische persoonlijkheidsstoornis, de antisociale persoonlijkheidsstoornis en de borderline persoonlijkheidsstoornis worden gekenmerkt door een slecht geïntegreerde identiteit en het gebruik van onvolwassen verdedigingsmechanismen, in aanwezigheid van een intacte realiteitscheck. Het gebruik van onvolwassen verdedigingsmechanismen zou echter ook worden gekenmerkt door het gebruik van onvolwassen verdedigingsmechanismen.komt voor bij andere persoonlijkheidsstoornissen, zoals de paranoïde persoonlijkheidsstoornis en de afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.

Je psychologische welzijn is een kostbaar goed

Het belang van afweermechanismen

De Afweermechanismen van het ego spelen een belangrijke rol in zowel intrapersoonlijke als interpersoonlijke contexten. Het is interessant hoe ze erin slagen om hun gevoel van innerlijke veiligheid te verdedigen en zichzelf te beschermen tegen emoties en ervaringen zoals teleurstelling, schaamte, vernedering en zelfs angst voor geluk.

We hebben verschillende psychologische en gedragsmatige middelen tot onze beschikking om met situaties van bepaalde stress en conflicten om te gaan. Daarom kan de manier waarop we ons uitdrukken, handelen en met elkaar omgaan variëren, afhankelijk van het type verdediging dat we hebben, wat ons gedrag beïnvloedt en de manier waarop we met de externe realiteit omgaan.

De Afweermechanismen begeleiden ons ons hele leven. Ze moeten daarom worden beschouwd als een waardevol hulpmiddel om ons dagelijks leven, onze affecten en onze drijfveren te beheersen. De rol van de psycholoog is om het vermogen van het individu om zichzelf te begrijpen te verbeteren, inclusief het gebruik van zijn/haar afweermechanismen.

Daarom is een van de doelstellingen van de psychoanalyse en de psychodynamische psychotherapie is het creëren van een psychotherapeutisch traject dat ons in staat stelt te begrijpen wat er achter één of meerdere afweermechanismen schuilgaat, om de persoon een ander perspectief op zichzelf te bieden. Een online psycholoog van Buencoco kan je begeleiden op een pad van zelfontdekking en persoonlijke groei.