Er is een nauwe relatie tussen de huid en het zenuwstelsel, wat verklaart hoe intense emotionele verstoringen de conditie van de huid kunnen beïnvloeden. Dit kan leiden tot psychodermatologische verschijnselen zoals dermatilomanie wat het onderwerp is van dit blogartikel.

Dermatillomanie, of excoriation stoornis is een klinisch beeld dat wordt gekenmerkt door impulsief of opzettelijk krabben van de huid tot er huidlaesies ontstaan De lichaamsdelen waar het het vaakst voorkomt:

• gezicht;
• handen;
• wapens;
• benen.

Mensen met deze aandoening besteden meestal een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan het voortdurend aanraken van hun huid of aan het weerstaan van de verleiding om dat te doen.

Hoe herken je een excoriatiestoornis

De diagnose dermatillomanie wordt gesteld op basis van specifieke klinische criteria. Om te kunnen zeggen dat iemand aan een excoriatiestoornis lijdt, moet hij/zij:

• Terugkerende huidlaesies.
• Doe herhaalde pogingen om het aanraken van de huid te verminderen of te stoppen.
• Klinisch significante distress ervaren of verminderd functioneren op sociaal, beroepsmatig of ander belangrijk gebied.

Mensen met dermatillomanie voelen zich vaak hulpeloos, boos omdat ze niet kunnen stoppen, schuldig en beschaamd omdat ze de huidlaesies zelf hebben veroorzaakt. Omdat ze bovendien een sterke negatieve invloed hebben op hun fysieke verschijning, proberen ze dit op alle mogelijke manieren te camoufleren, bijvoorbeeld met make-up, kleding of door openbare plaatsen te vermijden (zoals stranden, sportscholen, zwembaden) waar de huidlaesies zichtbaar zijn.verwondingen zijn zichtbaar voor de rest.

Geloven dat negatieve emoties zullen vervagen

De persoon die lijdt aan een excoriatiestoornis probeert angst of vrees te kalmeren door in zijn of haar huid te knijpen en krabben, wat onmiddellijk verlichting geeft. Dit gevoel is natuurlijk tijdelijk, want onmiddellijke bevrediging zal worden gevolgd door de angst de controle te hebben verloren en een vicieuze cirkel zal worden geactiveerd, wat leidt tot dwangmatig handelen.

Dermatillomanie lijkt twee hoofdfuncties te hebben:

• Emoties reguleren.
• De lijder wordt psychisch beloond, maar raakt verslaafd.

In sommige gevallen heeft dit probleem meer te maken met een stoornis in de lichaamsbeleving, waarbij de persoon zich overmatig druk maakt over een echt lichamelijk gebrek. In deze gevallen richten ze zich meer op die "onvolmaakte" gebieden en beginnen ze te pulken aan puistjes, schilfers, moedervlekken, littekens, enz.

Je psychologische welzijn dichterbij dan je denkt

‍ Is dermatillomanie een obsessieve compulsieve stoornis?

In de Diagnostisch en Statistisch Handboek voor Geestelijke Stoornissen (DSM-5) vond dermatillomanie binnen het hoofdstuk over obsessieve-compulsieve spectrumstoornissen, maar niet binnen OCD zelf.

Dit komt omdat repetitieve gedragingen lichaamsgericht (hoofdkenmerk van dermatillomanie ) zich niet laten leiden door ongewenste opdringerige gedachten (obsessies) en hebben niet zoals doelstelling mogelijke schade aan zichzelf of anderen te voorkomen, maar om stress verminderen .

Bovendien kunnen obsessies en compulsies bij OCD gerelateerd zijn aan een breed scala van zorgen en kwesties: seksuele oriëntatie, vervuiling of de relatie met een partner (in het laatste geval spreken we van love OCD). Daarentegen kunnen obsessies en compulsies bij OCD gerelateerd zijn aan een breed scala van zorgen en kwesties: seksuele oriëntatie, vervuiling of de relatie met een partner (in het laatste geval spreken we van love OCD). excoriation stoornis het gaat altijd om een poging om een toestand te verlichten van spanning .

Wat kan er gedaan worden?

Naast het starten van een dermatologische behandeling is het ook nodig om de oorzaak van het probleem te onderzoeken (wanneer, om welke redenen, in welke vorm het optreedt) en dit kan worden gedaan met psychologische hulp.

Een van de meest gebruikte behandelingen en die de beste resultaten oplevert, is de cognitieve gedragstherapie gericht op het omkeren van dwangmatige gewoonten door zelfcontrole en stimuluscontrole.

De eerste fase wordt gebruikt om de nodige informatie te verzamelen:

• Oorsprong en begin van de symptomen.
• Hoe en wanneer het gebeurt.
• Over wat de gevolgen en vooral de oorzaken zijn.

In de tweede fase zal de psycholoog de persoon helpen om het symptoom te beheersen door het gebruik van specifieke strategieën, waaronder de gewoonte-omkeringstraining (HRT is een techniek die gericht is op het vergroten van het bewustzijn van de gedachten, situaties, emoties en sensaties die automatisch huidkrabben uitlokken en op het aanmoedigen van het verwerven van concurrerend gedrag dat het krabben kan verminderen.

Even gekwalificeerde behandelingen die betrokkenheid en bewustzijn toepassen om de disfunctionele emotie die ten grondslag ligt aan de excoriatiestoornis te verminderen zijn:

• Acceptatie- en commitmenttherapie (ACT).
• Dialectische gedragstherapie (DBT).

Het is mogelijk om uit de nachtmerrie te komen

De eerste stap is zich bewust worden van het probleem Soms gaat het plukken en krabben van de huid zo automatisch dat mensen het zich niet eens realiseren. Het is ook belangrijk om onderschat niet wat er gebeurt en geloven dat het gewoon een slechte gewoonte is die, met wilskracht, zal worden opgelost.

Er zijn verschillende ontspanningstechnieken, zoals autogene training, meditatie, contact met de natuur, activiteiten zoals sport of acteren (de psychologische voordelen van theater zijn interessant) die kunnen helpen om de zenuwen onder controle te houden en te ontspannen.

Maar zoals hierboven vermeld, zal een bezoek aan een psycholoog en een dermatoloog helpen om een einde te maken aan dit probleem. Trek de stoute schoenen aan en begin met het herwinnen van je welzijn!